Είναι ξεκάθαρο ότι πρώτοι από
όλους οι εργαζόμενοι στις βιομηχανίες ΕΑΣ, ΕΛΒΟ και ΛΑΡΚΟ προσδοκούν και
αγωνίζονται ώστε να δοθεί επιτέλους ένα τέλος στην απαξίωση των εταιρειών τους.
Αυτό, άλλωστε, αποδεικνύουν καθημερινά στους χώρους δουλειάς προσφέροντας
ανελλιπώς τις υπηρεσίες τους ενώ πολλοί από αυτούς παραμένουν απλήρωτοι για
αρκετούς μήνες.
Πρόκειται για τρεις επιχειρήσεις
μείζονος στρατηγικής σημασίας, αναπόσπαστα κομμάτια του παραγωγικού ιστού της
χώρας με υψηλή προστιθέμενη αξία για την ελληνική οικονομία, τις τοπικές
κοινωνίες και αγορές όπου βρίσκονται οι μονάδες τους.
Η ΕΑΣ και η ΕΛΒΟ μαζί με την ΕΑΒ
αποτελούν τον «κορμό» της αμυντικής βιομηχανίας με το έργο τους να είναι
αναντικατάστατο για την αμυντική θωράκιση της Ελλάδας. Παράλληλα, η ΛΑΡΚΟ, η
μεγαλύτερη εγχώρια μεταλλευτική βιομηχανία με τεράστιο ορυκτό πλούτο και
δυνατότητες εξαγωγών μπορεί και πρέπει να καταστεί σε «μοχλό» ανάκαμψης προσφέροντας
υπερπολύτιμους πόρους.
Αυτή τη δυναμική και την
προοπτική οφείλουν να αντιληφθούν οι «εξειδικευμένοι –ανεξάρτητοι» σύμβουλοι
που «επιστρατεύονται» για το διαμελισμό και τη συρρίκνωσή τους, γιατί αλλιώς θα
προστεθούν και αυτοί στη μακρά λίστα των συμβούλων και τις «στρατιές» των
διοικήσεων που με τις αποφάσεις τους έφεραν τις μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις
στη σημερινή κατάσταση παρακμής.
Η βιωσιμότητα και η κερδοφορία
των ΕΑΣ, ΕΛΒΟ και ΛΑΡΚΟ είναι ζήτημα αναβάθμισης της λειτουργίας τους μακριά
από αδιέξοδες πρακτικές «αναδιάρθρωσης» με «ξαφνικό ή αργό θάνατο».
Η ΔΑΚΕ Ι.Τ. διεκδικεί και θα
στηρίξει κάθε εγχείρημα ανάπτυξής τους μέσα από συγκεκριμένα επιχειρησιακά
σχέδια που θα ενισχύουν την εξωστρέφειά τους με όραμα και σαφή προσανατολισμό,
αξιοποίηση του έμπειρου εργατικού δυναμικού και εισαγωγή τεχνογνωσίας,
διασφάλιση όλων των υφιστάμενων θέσεων εργασίας και του κρατικού ελέγχου με
στρατηγικές συμμαχίες ώστε να ανταπεξέλθουν στο διεθνή ανταγωνισμό.
Σε κάθε περίπτωση, οι κρατικές
βιομηχανίες δεν νοείται να αντιμετωπίζονται ως «εισπρακτικό υποπόδιο» του
Κρατικού Προϋπολογισμού και να εκποιούνται προκειμένου να καλυφθεί η «μαύρη
τρύπα» των εσόδων.
Οι εγκαταστάσεις τους είναι
κρίσιμες παραγωγικές δομές, δεν είναι οικόπεδα προς πώληση.
Οι δραστηριότητες τους έχουν
ουσιαστικό εθνικό και κοινωνικό περιεχόμενο ασύμβατο με τις εφήμερες
κερδοσκοπικές επιδιώξεις των ιδιωτικών συμφερόντων.
Οι εργαζόμενοι δεν είναι
«μεταβλητές» στις ανάλγητες λογιστικές εξισώσεις της διαθεσιμότητας και των
απολύσεων, αλλά η κινητήριος δύναμη για την επαναφορά τους σε τροχιά ανάκαμψης.
Ο στόχος του πρωτογενούς
πλεονάσματος δεν επιτυγχάνεται με νέες περιοριστικές πολιτικές που οδηγούν σε
ανεργία, υπερφορόλογηση κατά 52% των μισθωτών και συνταξιούχων, «λουκέτα» και
παραγωγική «μιζέρια». Απαιτούνται μέτρα και δράσεις ανάπτυξης με τις κρατικές
επιχειρήσεις να είναι «πρωταγωνιστές» και όχι «αποδιοπομπαίοι τράγοι» στην
αναγκαία εθνική προσπάθεια για να ορθοποδήσει η χώρα και η κοινωνία, για να
υπερβούμε τα Μνημόνια και τις επαχθείς τους δεσμεύσεις.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΑΚΕ Ι.Τ.
